Als ICT-leverancier kom ik wekelijks over de vloer bij scholen en kindcentra. Het valt me op dat beide partijen hetzelfde nastreven: één doorgaande (leer)lijn, met het belang van het kind voor ogen. In het begin van de ontwikkeling van kindcentra ging het vooral om samenwerking. Nu zie ik echter ook scholen zelf kinderopvang initiëren of overnemen. Hoe en waarom? Daar ben ik heel benieuwd naar, dus ik sprak met Koos van Riezen, directeur-bestuurder van Kits Primair in gemeente Midden-Drenthe. Deze eigentijdse organisatie telt elf kindcentra, waarvan Kits Primair voor negen ook kinderopvang biedt. Dit is wat Van Riezen hierover zei: ‘In deze gemeente kampen we met laaggeletterdheid en wonen veel kinderen met een taalachterstand. De gemeente en wij wilden een aanbod voor alle kinderen, waarbij het accent niet alleen op cognitieve ontwikkeling ligt. Er was al een commerciële kinderopvangorganisatie actief. Die is opgeknipt en wij hebben sinds
1 augustus 2016 een aantal medewerkers daarvan in dienst genomen. We hebben dus deskundigheid ingekocht.’ Kits Primair had ook kunnen samenwerken met een kinderopvangorganisatie. Wat vindt hij het voordeel van eigen pedagogisch medewerkers? Van Riezen: ‘Tot 1 februari was ik onderwijsinspecteur en kwam ik op veel locaties. Ik zag dat school en kinderopvang vaak onder één dak zitten, maar verder dan een dagelijkse overdracht komt het niet. De kinderopvang en ook het onderwijs werken nog niet vanuit de brede ontwikkeling van 0- tot 12-jarigen. Ze knippen de leeftijden op in groepen. Ook is de pedagogische visie van school en kinderopvang vaak verschillend en er is niet één team. Medewerkers groeten elkaar in de gang en daar houdt het mee op. Wij doen het anders. Wij hebben één directeur per IKC, hebben zelf alle mensen in dienst, kijken samen naar het kind en hebben één visie. De geldstromen zijn nog wel een obstakel. Er mag niets worden overgeheveld van onderwijs naar kinderopvang, of andersom. Daarom hebben we twee stichtingen onder één paraplu. Wij hadden als school best willen investeren in de uitbreiding van de huisvesting, maar dat mag niet. Onze kinderopvangtak heeft geld moeten lenen en risico moeten aangaan. Als ik tien VVE-boekjes koop, moeten de vijf voor de peuteropvang in een andere administratie dan de vijf voor het onderwijs. Dat is irritant, de schotten moeten verdwijnen. De overheid zou ons in deze experimentele fase die ruimte moeten geven.’
De conclusie: sommige basisscholen denken dat een integrale voorziening beter functioneert als zij zelf de volledige regie hebben. Wat kunnen we hieraan doen? Aankloppen bij de overheid voor vernieuwing in de financiering, opleidingen aansporen tot innovatie zodat er combibanen onderwijs-kinderopvang worden ontwikkeld en zelf een sprong maken met vergaande samensmelting met het onderwijs.
Ik wil afsluiten met het advies van Koos van Riezen: ‘Als je een kindcentrum begint, probeer dan over je eigen belangen heen te kijken. Iedereen komt altijd op voor zijn eigen toko, maar denk eerst aan de ontwikkeling van het kind.’